Zegarek antymagnetyczny

Zegarek antymagnetyczny to czasomierz, który spełnia określone normy ISO 764 w kwestii oddziaływania pola magnetycznego. Po przejściu odpowiednich testów względem działania pola o sile 4 800 A/m i odnotowaniu wahań we wskazaniach czasu nie wyższych +/- 30 sekund na dobę, czasomierz można nazwać antymagnetycznym i oznaczyć go wygrawerowanym na deklu “antimagnetic” lub “antimagnetique”.

Zegarki antymagnetyczne odkryciem zegarmistrzów

Problem działania pola magnetycznego na zegarek znany był od stuleci. Zegarmistrzowie borykali się z problemami uszkodzenia mechanizmu i zaburzeń precyzyjności wskazań czasu pod wpływem magnetyzmu. Już w XIX wieku podjęto intensywne prace nad znalezieniem wyjścia z tej sytuacji. Dzięki staraniom konstruktorów z Vacheron Constantin odkryto wpływ innych metali na intensywność działania pola magnetycznego i stworzono mechanizm z użyciem palladium, z którego wykonano sprężynę i koło balansu oraz dźwignię wałka. Przełomowym odkryciem okazało się użycie w 1896 r. stopu Invar, który opierał się głównie na niklu. Ćwierć wieku później udoskonalono Invar i nadano mu nazwę Elinvar, a następnie rozpoczęto produkcję najważniejszych części mechanizmu z powstałego stopu. Działania te sprawiły, że zegarki mechaniczne mogły pracować bez zaburzeń punktualności nawet pod wpływem pola magnetycznego.

Mimo że teoretycznie udało się znaleźć rozwiązanie problemu, prace nad stworzeniem idealnego zegarka antymagnetycznego nadal trwają i zdają się być coraz bardziej zaawansowane.

Polecamy artykuł: jak naprawić zegarek namagnesowany